Türküler beni çağırıyor
Bozkırları memleketimin.
Kalabalıkların telaşı...
Gençliğim ve Karanfil,
Çocukluğum ve Yenimahalle'm.
Anılarım beni çağırıyor.
Otobüs kuyruklarında,
Dersane sıralarında,
Bır yarış atı gibi koştururken
Göremediğim güzelliği şehrimin...
Sessiz, huzurlu bir ana gibi
Ya da cıvıl cıvıl bir genç kız...
Ankara'm beni çağırıyor.
Her bir köşesinde
Bir isim yazılı şehrimin.
Günler, aylar, yıllar
Hatıralar yazılı.
Bu sefer belki
Onun bana ihtiyacı vardır.
Belki gitmek zamanıdır,
Ankara'm beni çağırıyor.
1 yorum:
yaşam bizi çağırıyor bizse burda anı biriktirip son kullanım tarihlerimizi sorgulayıp hayıflanıyoruz...
Yorum Gönder