Sayfalar

Cuma, Mayıs 30, 2008

Tar Ezgisinde Bükülen Evren



(düzeltme : 30.5.08)

Bir garip ki bu akşam
Yıldızlar bile saklanır
Soğuran karanlığımdan korkar,
Yansıtan aydınlığımdan çekinir.

Bu akşam ateşim seni çeker;
Dumanım sana kaçar.
Olmaz koyarsam adını ,o an,
Hayaller teğet geçer.

Hep sorularda doğar,
Kabullerde büyürüm ben.
Sana görünüş hafif gelir,
Ama ruhum da ağır kaçar.

Bazen benler tüme varmaya çalışır,
Ama şans ya dibe varır.
Ben noktasal bir yanlis ve sen bir doğruysan,
Seni tutturma olasılığım sıfır.

Ve ben karşınlarda ve rağmenlerde
Acabalarda ve sankilerde
Olsalarda ve keşkelerde
İmkansız olmadığına göz kırparım.

(Bu şiirimsi hafif bulutlu bir Göttingen gecesinde Tar dinlerken ortaya çıkıverdi. Evreni bükme gücüne sahip bir çalgı . Farklı alemlere geçmek istiyorsanız bir yolunu bulup canlı dinlemeniz önerilir. )

2 yorum:

G ü n e ş K i t a b e l e r i dedi ki...

Ölümden degil yasamaktan korkmak...
Aydinliktan icine kacmak...
Ve sen olmadan baskasi oluvermek...

Yasamak adina yaptigimiz tüm devinimler yasarken aniden üstümüze gelirse derin bir soluk almak yasamdan ve pause tusuna basmak icin daha fazla beklememek.

Kendime teselli vermekte zorlandigim zamanlarda bir tasin altinda buluyorum kendimi. Kendime uzak herkese yakinsam, bunda bir gariplik var diyor, yasam aynamin karsisina dikiliveriyorum usulca.

Kuruyup düsmeden dalimdan tazeliyorum nefesimi. Bugünler yarinlara pismanlik olarak yazilmasin istiyorum.

Zaten hep böyle soyut seyler istiyorum hayattan. Bu aliskanligimdan vazgecmiyorum.

Kendime fazla geliyorum, azalmak icin dökülüyorum, bardagin kenarindan yine usulca...

Ayşe dedi ki...

süper şiirimsi bir şiir:))

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails