Hayali olma yolunda...

I.
Şimdilik durduğum yerdeyim.
Ben buyum deyip durmak istiyorum.
Tekrarlamak tekrarlamak.
Sinsin her köşesine evimin,
"Ben buyum".

II.
Değişemem mi?
Değişirim, değiştim
Bırakamam mı herşeyi?
Bırakırım, bıraktım.

Bıraktım, bir şey hariç:
Kendimi kurcalama huyum.

Hiçbir şeyi atmaya kıyamayan
90’lık teyzeler gibiyim.
Tavan aram ağzına kadar dolu,
Çünkü kurcalıyorum.

Kurcalamayı sevdiğim için
Kurcalaya kurcalaya
Tüm dikkati yitirdiğim için
Ben buyum.

III.
Ben buyum.
Düz yazı bile yazamam,
Şiire benzer birşey çıkar belki
Aklıma geleni sıralarsam.
Toplayınca da çıkanları,
Biraz daha toplanır tavanaram.

IV.
Ve evet, ben buyum.
Dağınık ve savruk.
Rüzgarı sevme nedeni gibi
Okşayıp sakinleştirir ama,
Düzeni koruyamazsın.
Şekillendirir seni yumuşacık ama,<
Dağıttığını toplayamazsın.

Belki toplanmak da gereksiz.
Zira ben buyum.

V.
Gelmişlerden gelecekler yapılabilir,
Çünkü saniyeler lego gibidir.
Tek fark, yapışırlar birbirlerine,
Geri alamazsın yaptığını

Bilindik şekiller de çıkabilir
O legolardan,
Henüz tanımlanmamış olanlar da.
Korkacak birşey yok demektir,
Çocukluktaki yaratıcılığımızdan
Birazcık bile kaldıysa.

VI.
Ben buyum.
“Aşk kadınıyım” derdim,
- Bu en iddiali ben buyum işte -
Şimdilerde sadece gözümü yumup
Legolarin yapışmadığı bir diyarda
Düşünmek, düşünmek,kurmak, kurcalamak bile
Kafi geliyor bana.

“Aşk kadınıyım” derdim ya,
“Hayal kadını” oldum,
“Hayali kadın” olma yolundayım.