Derler ki insanın özü
Uyurken dökülür yüzüne
Sen
Ne güzel uyuyorsun!
Bir koşudayız sanki.
Birbirimizi tüketiyoruz.
Kimin kini kime belli değil
Niyeler kayıp,
Nasıllar ayıp.
Gözlerimle çiziyorum
Siluetini
Kopyalıyorum kendime,
Renklendirmek için yeniden.
Benler soluk ışığında adaletimin.
Yasadışı bir grup var içimde.
Onlar büyüdükçe
Ben susuyorum.
Ve sen uyurken,
Ben masumiyetine saşıyorum.
Saçlarını okşayıp
Dizimde uyutsam seni.
Sonra ben de kaybolsam yüzünde
Girsem uykuna,
Daha mutlu olur muyuz?
Soru işaretlerinden
Ünlem işaretlerinden kurtulur muyuz?
Bitmeyen bir cümlenin
Üç noktası olabilir miyiz,
Huzurla yüzünden akıp giden?
Aksam gözlerinden içeri
Çıkmasam bir daha
Beni gizler misin
Uykunda?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder