Sayfalar

Perşembe, Ocak 01, 2009

Yalnızlık


İki kelama bir içten gülüş,
İki ese bir nargile dumanı eş.
Benim dünyamda boşluklar da
En az kalabalıklar kadar hoş.

Gözlerim sessizse dost,
Bana sakın küsme,
Benim çarem yalnızlıktır.

İsyanımız varsa hala
Durmayan zamana,
Bu delilik de bizim değil mi?
Fısıltılar karışır rüzgara.

Derdine ilaç olam dost,
Gel yine delirelim ama,
Senin çaren yalnızlıktır.

Yıldızlara dalıp gitsek,
Şehirlerimizde kaybolsak,
Suslar konuşssa da
Biz şu huzura bir varsak.

Gözlerle anlaşıp dost,
Zihinde bir olsak da,
Kaderimiz yalnızlıktır.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

yine kendimi buldugum/kaybettigim bir calisma. tebrikler. -pasa

P88.O8.Z3 dedi ki...

Sağol paşam, ben de mutlu oluyorum çoğaabildikçe.

buket dedi ki...

Penceremden gitmese de gri bulutlar,
Beyaza boyarız düşleri sabah olur,
Hem bakarsın bir gün,
Tuttuğun pencerenin kolu değil,
Üşüyen parmaklar
Yaslandığın pervaz değil,
Saran kollar olur
Gel gör ki,
Ne çare ne kader,
Benim tek gerçeğim yalnızlıktır.

Hayat az geldiği zaman,
Nemli banka oturur deli,
Karadan sürer denize doğru
İçindeki umut ordularını,
Sonra sarar durur
Taşırken kestiği can damarlarını.

Denize kokusunu veren tuz değil,
İçinde yaşayanlardır
Deliyi dile getiren dert değil,
Derman olamamaktır
Görüp de dememek suç değil,
Deli konuşur herkes susunca,
Marifet kabullenmek değil
Aynaya bakmaktır.

Ne huzuru yollara
Ne de yolları zamana sığdırabildik dost
Yaşlandıkça anladım ki,
Benim sadık yarim yalnızlıktır.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails