Çevremiz biz anladıkça,fark ettikçe değişir.
Baktıkça daha fazlasını görmeye, algılamaya başlarız.
Ve değişen çevremizle biz de değişmeye devam ederiz.
İnsanın bütün bu kavram kargaşasına ilk dalışı iletişim için olmuştu. İletişim daha çok soruyu beraberinde getirdi. Bu sorulara - bazen sırf iç huzursuzlukları örtmek için - verilen cevaplar yeni tanımlamalar getirdi. Yeni kavramlar doğdu. Ve biz farketmeden kendi tanımlarımız, kendi kavramlarımız içinde sıkıştık. Anlamak için parçaladıklarımızı birleştirmeyi unuttuk, sonra tümü unuttuk, sonra da görememeye başladık aslında.
Şimdi ilginç bir şekilde başa dönüyor ve aslında ne kadarı "hissettiğimizi" ve ne kadarı "anladığımızı" yeniden sorguluyoruz. Elbette bu sorgulamaları farketmek için kabullerimizin gelişmesi, kabullerimizin olgunlaşması ve bizim bu kabulleri aşmamız gerekiyordu.
Söylenecek çok şey var ama en kolay yola kaçacağım : (Ne Biliyoruz Ki?- What the bleep do we know?)
Birilerinin bütün bunları toplayıp bir film haline getirmiş olması o kadar hoş ki gerçekten.Huzur doluyorsunuz :)
1 yorum:
KENDİMİZİ TANIMAK:
Plinius'un dediği gibi ,herkes kendisi için bir derstir;yeter ki insan kendisini yakından görmesini bilsin.Benim yaptığım,bildiklerimi söylemek değil,kendimi öğrenmektir;başkasına değil kendime ders veriyorum.Ama bunları başkalarına anlatmakla da iyi bir iş yapıyorum...Bana yararı olan bu bilginin belki bir başkasına da yararı olabilir.
Ruhumuzun ele avuca sığmayan akışını gözlemek,onun en derinliklerine inmek,türlü hallerdeki bunca incelikleri ayırdedip,YAZMAK,sanıldığından çok daha zahmetli bir iştir.Birkaç yıldır düşüncelerimin kendimden başka amacı yok;yalnız kendimi sorguya çekiyor ve inceliyorum.
Başka birşeyleri incelediğimde oluyor ama ,onu da hemen kendime çekiyor ,daha doğrusu kendime mal ediyorum.Öğrendiklerimi başkalarına bildiriyorum.İNSANIN KENDİNİ ANLATMASINDAN DAHA ZOR VE DAHA YARARLI HİÇBİRŞEY YOKTUR.
DENEMELER -MONTAIGNE
Yorum Gönder