Nedensiz ama neden-li
İçi boş ama yoğun
Absürd ve komik
Bir o kadar da mantıklı
Uçarı ve asık suratlı
Taptaze bir panik?
O zaman sana bir sır vereyim:
Aslında yok.
Yetişmesi gereken ödev,
İnsanların senin üstüne üstün fikirleri,
Bitmeyen monoton bir görev,
Ezici sorumluluk hisleri.
Koşan bir kalabalık,
Hayat gözlerini devire devire izlerken.
Gerçeklik, koştukça gerçekliğini yitiren.
Amaçlar, uzandıkça geri çekilen.
Derin nefes al, gözlerini kapa.
Ayak sesleri dediğin pat pat
Aslında yok.
Zamanın sonu var bir yerde,
Bir yerlerde evrenin sonu.
Dünyanın sonu çok komik duruyor.
İnsanın sonu daha da komik.
Başlangıcı da muamma değil mi zaten?
Soru işaretlerini nereye koyuyorsan
Orayı büküyorsun
Sonra soru işareti seninle dalga geçiyor.
Gıdıkla beynini azcık,
Aslında o da yok.
Yok artık değil mi?
Evet, gerçekten yok.
Gerçek yok.
Noktalardan noktalar çıkarıyoruz,
Ünlemlerden ünlemler.
Sonra yaramaz soru işaretleri
Kağıtlardan çıkıp
Masanın üstünü karıştırıyorlar,
Biz bakmadığımızda.
Zaten bakmıyoruz,
O yüzden onlar da yok.
Yani paniklediğin şey tüm gün,
Aslında yok.
Bence uyumalı artık,
Hazır her şey yok olmuşken…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder